دردی  که  مثل اسارت ، زخم نبردی  بزرگ است

با  خود  نشستن  ،  نگفتن ،   از   التهاب  درونی

شاید فرو خردن غم ، در بغض فردی بزرگ است

گفتم  چگونه بگویم ، از  موج  غم های  کوچک

وقتی سخن  از  شکوه  دریانوردی بزرگ است!

در ازدحام شب و غم ، همپای خورشید می رفت

گویی که دست نحیفش ، در دست مردی بزرگ است 

                                  ***

فریاد او را که پژمرد  ،  دیدم که مردم شنیدند

وقتی که آهسته می رفت : گفت دردم چه دردی بزرگ است!

                                          قم ـ مهر ????

بر تو باد ، ای آسمانی تر ، سلام اشک ها !

          ******

... تا به یاد ظهر عاشورا، نشستم در سکوت ـ

دل سپردم  بر زلال نقره فام  اشک ها   !

مثل بارانی ترین فصلی که ، می گیرد  دلم

یک جهان، اندوه دیدم در پیام اشک ها  .

آسمان ، خورشید ، صحرا ، آب ، باران ، تشنگی ـ

داغ، لاله ، بغض ، دلتنگی ، ... تمام اشک ها  !

محض یادت زندگی را ، آسمانی کرده اند

ای شمیم ا ت ، زندگی بخش مشام اشک ها  !

              ****

باز هم تکرار خواهم کرد ، در هر واژه ای

بیت بیت  بغض ها را ، در سلام  اشک ها .

اندک اندک ، در غروبی زود رس ، از خیمه ها

دور می شد ، باسکوتی که هزاران حرف داشت

مثل سُر نی  ،  درو ن مویه های نی نوا

با خودش  ، انگار خلوت کرده  در آغوش غم !

جا به جا می شد میان لحظه ها ، ذهن دعا

دل ،  نگاهش را به سمت پشت سر می خواند ، لیک !

جان ، نگاهش همچنان ، بی تاب و مشتاق خدا ...

***************

************************ قم --- ????