(( صدای صبح بلند است ))

گفته اند که می آیی و پیش روی نگاهم ، سپیده خواهد شد پر از شور تماشایی!

صدای صبح بلنداست ،

گفته اند با تموجی از نور ، آسمان درسینه می آیی .

چقدر بنالم که خسته است نگاه آرزو مندم؟!

چقدر مویه کنم که غم دارم غمی به وسعت تنهایی؟!

هنوز از پی باران ها نگاه ساحلی ام ابری ست / هنوز در پی درمان ها ، مریض عشق تو هستم، من !

غزل غزل ، از نامت ، بدون قافیه می سازم

ورنگ عاطفه می گیرد ، خیال خاطره پردازم

ردیف ناب غزل هایم ، نیامدی ونمی دانم

دراین سکوت نفس فرسا چگونه گل کند آوازم!

همیشه مردم بی باور ، به رنگ آینه می نازند

تویی که باور فردایی ، ومن به نام تو ، می نازم ...

*** *** ***