آه بر خواست بر افلاک که آیینه شکست"

قامت صبر، زدلواپسی سینه، شکست

از همان روز ، خزان شعله غم را افروخت

رنگ در ساحت دیرینه ی سبزینه شکست

ازهمان روز ، به دنبال غروبی غمگین

اشک در پلک به خون خفته ی آدینه شکست

از همان روز ، فقط هیزم دل ها  غم شد

کعبه را آتش شک ،حرمت دیرینه شکست

!آتش از خاطره سینه ، خجالت دارد

بسکه در موج نگاهش ، دل آیینه شکست

در نگاه سه نفر ، آه ، که تنها سه نفر !

قامت صبر علی ، درحرم سینه شکست

 ****

مصرع اول از : استاد محمد علی مجاهدی

******قم 1378

سید علی اصغر موسوی

***********************

نوشته شده در پنج شنبه 84 تیر 16ساعت ساعت 12:0 صبح توسط استاد سید علی اصغر موسوی| نظر