امان از دل زینب !

وقتی که با یاد تو نجوا می کند دل! اندوه خود ،را در تو پیدا می کند دل اندوه دل ، نی ناله های نینوایی ست آکنده از خون گر یه های کر بلایی ست دل ، گرد غم ، از غربت آیینه دارد غم شعله، از خاکستری دیرینه ،دارد این آتش پنهان ، که بر جانم نشست تار مرا ، پود مرا، از هم گسسته : از داغ تو، بانو، شرار افتاده بر دل ! آتش به سینه می برم ، منزل به منزل گاهی به جای ناله ، می سوزم به هامون گاهی به جای گر یه، می ریزم به دل ، خون در ناله هایم ، ازدحام گریه بر پاست در گر یه هایم ، ازدحام ناله پیداست *** قم - ????