مدینه غربت شب را ، چه زود پنهان کرد

 همین که چشم علی (ع) را ستاره باران کرد

نهاد دست بلا ، زخم خاطری بر دل!

که تا ابد نشود ، با سکوت ، درمان کرد

***

بلور باور مردم گرفت ، رنگ غبار

و کفر هم به "غلط وارگیش" ، اذعان کرد

حرامیان ثناگو به سجده رو کردند

هوس کنار وضو ، خیس ، دست شیطان کرد

چنان به جانب منبر خزید "" ابن الوقت""

که آسمان ز تعجب ستاره پنهان کرد!

"سقیفه " رنگ وقاحت به دست ها بگذاشت

حنای" سامریان" صحبت از خدایان کرد

شکست حرمت آیینه را غبار سکوت

دوباره نفی تماشا غروب زندان کرد

***

چه مردمان پلیدی که آب را کشتند

و آتش از هدفش ادعای ایمان ، کرد!

******

1376--قم- سید علی اصغر موسوی

نوشته شده در جمعه 84 تیر 17ساعت ساعت 9:34 عصر توسط استاد سید علی اصغر موسوی| نظر